Όλοι τον ήξεραν ως τον τραγουδιστή των “Ελεύθερων”. Τώρα, αφού πέταξε τα ράσα, ηγείται του metal συγκροτήματος Diviner και αποκαλύπτει το “εμπορικό” παρασκήνιο.
«Το μουσικό κομμάτι το ήθελα. Κάποια στιγμή έγινε ένα CD που έφτασε στα χέρια ενός δημοσιογράφου, ο οποίος έκανε μια παρουσίαση με εμένα και τον ηγούμενο. Δεν είχαμε ιδέα τι θα ακολουθούσε. Μετά πήραν τη σκυτάλη τα κανάλια. Το ράσο σε συνδυασμό με τη ροκ μουσική και έναν στίχο που ήταν μανιφέστο τράβηξαν. Ήταν και η εποχή με τον Χριστόδουλο», ανέφερε σε συνέντευξη του στο newsbeast.gr και τον Νίκο Δεμισιώτη ο Γιάννης Παπανικολάου, που όλοι γνώρισαν ως τη φωνή του συγκροτήματος των μοναχών του Τρικόρφου Φωκίδας.
«Η δημοσιότητα νομίζω ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Δεν κινούσα εγώ τα νήματα του πράγματος αυτού. Ήταν υπερβολικό. Χάλασε τον ρομαντισμό της πρώτης εποχής. Δεν μπορείς να λες ότι κάνω πνευματική ζωή και από την άλλη να είσαι 365 μέρες τον χρόνο με κόσμο…. Προέκυψε η ιδέα από τον ηγούμενο ότι όλο αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε και οικονομικά. Οπότε άρχισαν να ανοίγουν μαγαζάκια για να αγοράζει ο κόσμος κομποσκοίνια, εστιατόρια για να τρώει και μαγαζί για να πουλάει χυλόπιτες. Εκεί κατάλαβα ότι ξεφύγαμε. Έγινε καθαρή μπίζνα», δήλωσε, επιρρίπτοντας ευθύνες στον πατέρα Νεκτάριο Μουλατιώτη, δίχως όμως να τον κατονομάσει.
«Η διαχείριση της δημοσιότητας ήταν λάθος. Η διαχείριση έγινε για ίδιον όφελος και την… κονόμα. Δεν ήθελα να μετέχω σε μια ομάδα που ο κόσμος μας έβλεπε σαν επιχειρηματίες. Έφυγα όταν κατάλαβα ότι κάποιοι το εκμεταλλεύονταν. Είχαμε έσοδα και χωρίς όλα αυτά. Εγώ εκεί ήμουν κτηνοτρόφος. Είχα 250 γίδια, 50 πρόβατα, αγελάδες, γουρούνια. Έφυγα όταν κατάλαβα ότι αυτό που είχα μέσα στη ψυχή μου κάποιοι το εκμεταλλεύονταν. Αυτοί καλά κάνανε και συνέχισαν την μπίζνα. Εμένα ο δρόμος μου ήταν έως εκεί. Όλο αυτό μας έκανε… celebrities, τρώγαμε με πολιτικούς, με μουσικούς, γενικά με διάσημους και για κάποια χρόνια ήμασταν και εμείς αυτό το πράγμα. Είδα πράγματα που είναι πολύ χειρότερα από αυτά που γνωρίζει ή φαντάζεται ο κόσμος. Δεν με ενδιέφερε να κάνω κάτι επειδή το είπε ο ηγούμενος».
